Έκπτωση ΦΠΑ επί επενδυτικών αγαθών
Το δικαίωμα έκπτωσης ή επιστροφής του ΦΠΑ επί επενδυτικών αγαθών έχει απασχολήσει πολλές φορές τις επιχειρήσεις, οι οποίες θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τους πολλές παραμέτρους και να παρακολουθούν την πορεία των εν λόγω αγαθών.
Πιο συγκεκριμένα, το δικαίωμα έκπτωσης του φόρου επί των δαπανών σε επενδυτικά αγαθά τρίτων ήταν πάντα ένα φλέγον ζήτημα για τις επιχειρήσεις. Και αυτό γιατί σύμφωνα με τα όσα ορίζονται στο νόμο για τα επενδυτικά αγαθά, ως τέτοια νοούνται και τα κτίσματα ή άλλου είδους κατασκευές που κατασκευάζονται από την υποκείμενη στο φόρο επιχείρηση σε ακίνητο που δεν ανήκει κατά κυριότητα σε αυτήν, αλλά έχει, βάσει οποιασδήποτε έννομης σχέσης, τη χρήση του ακινήτου αυτού, για χρονικό διάστημα τουλάχιστον εννέα χρόνων.
Το δικαίωμα έκπτωσης ή επιστροφής του ΦΠΑ επί επενδυτικών αγαθών έχει απασχολήσει πολλές φορές τις επιχειρήσεις, οι οποίες θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τους πολλές παραμέτρους και να παρακολουθούν την πορεία των εν λόγω αγαθών.
Πιο συγκεκριμένα, το δικαίωμα έκπτωσης του φόρου επί των δαπανών σε επενδυτικά αγαθά τρίτων ήταν πάντα ένα φλέγον ζήτημα για τις επιχειρήσεις. Και αυτό γιατί σύμφωνα με τα όσα ορίζονται στο νόμο για τα επενδυτικά αγαθά, ως τέτοια νοούνται και τα κτίσματα ή άλλου είδους κατασκευές που κατασκευάζονται από την υποκείμενη στο φόρο επιχείρηση σε ακίνητο που δεν ανήκει κατά κυριότητα σε αυτήν, αλλά έχει, βάσει οποιασδήποτε έννομης σχέσης, τη χρήση του ακινήτου αυτού, για χρονικό διάστημα τουλάχιστον εννέα χρόνων.
Όσον αφορά στις επισκευές και συντηρήσεις, δεδομένου ότι δεν αποτελούν αγαθά επένδυσης, το δικαίωμα έκπτωσης δεν αμφισβητείται ανεξάρτητα από τη διάρκεια της χρήσης του ακινήτου (Σ.τ.Ε. 402/2011).
Σε συνέχεια των ανωτέρω, το Συμβούλιο της Επικρατείας, με την υπ’ αριθμ. ΣτΕ 1108/2021, έκρινε ότι υφίσταται δικαίωμα έκπτωσης του ΦΠΑ από υποκείμενο στον ΦΠΑ, που πραγματοποιεί σε μισθωμένο ακίνητο δαπάνες ανέγερσης, προσθήκης ή βελτίωσης υφιστάμενων κτιρίων, τα οποία χρησιμοποιεί (ή κατά το μέρος που χρησιμοποιεί) για την πραγματοποίηση φορολογούμενων πράξεων, ανεξάρτητα από τη διάρκεια της μισθωτικής σχέσης.
Καθώς το θέμα ήταν μείζονος σημασίας και μετά την απόφαση του ΣτΕ υπήρξαν και πολλές αποφάσεις της ΔΕΔ οι οποίες την υιοθετούσαν, το Υπουργείο προσανατολίστηκε στην επίλυση του θέματος με τον επανακαθορισμό της έννοιας των ενσώματων αγαθών που συνιστούν αγαθά επένδυσης για τους σκοπούς εφαρμογής του άρθρου 33 του ν. 2859/2000 (Κώδικας Φ.Π.Α.).
Έτσι, με το νέο νομοσχέδιο που κατατέθηκε στη Βουλή “Ρυθμίσεις για την εξαγορά κατεχομένων ακινήτων της ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου, ακινήτων του Ταμείου Εθνικής Άμυνας, λοιπές διατάξεις για την ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου και άλλες διατάξεις αρμοδιότητας Υπουργείου Οικονομικών” και πιο συγκεκριμένα με το άρθρο 32 του νέου νομοσχεδίου καταργείται η προϋπόθεση της χρήσης του ακινήτου για τουλάχιστον εννέα (9) έτη από την επιχείρηση.
Με τον τρόπο αυτό και όπως αναφέρει η αιτιολογική έκθεση επέρχεται εξορθολογισμός στην έννοια των αγαθών επένδυσης και οι επιχειρήσεις μπορούν πλέον να προβαίνουν σε δαπάνες χωρίς να περιορίζονται χρονικά για την εφαρμογή των διατάξεων του Κώδικα ΦΠΑ.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο capital.gr
The right to deduct or refund VAT on investment goods has often concerned businesses, which must take into account several factors and monitor the progress of these goods. Specifically, the right to deduct tax on expenses for third-party investment goods has always been a burning issue for businesses. This is because, according to the provisions of the law regarding investment goods, this includes buildings or other types of structures constructed by a business subject to tax on property not primarily owned by them but used based on any legal relationship, for a minimum period of at least nine years.
As for repairs and maintenance, given that they are not considered investment goods, the right to deduct tax is not questioned regardless of the duration of property use (Council of State Decision 402/2011).
Following these developments, the Council of State, in decision number 1108/2021, ruled that the right to deduct VAT applies to a taxpayer who incurs expenses for the construction, addition, or improvement of existing buildings, which they use (or in part) for taxable activities, regardless of the duration of the lease relationship.
Given the significant importance of the issue and the subsequent decisions of the Independent Authority for Public Revenue (AADE) adopting the same perspective, the Ministry turned to resolving the issue by redefining the concept of investment goods for the purposes of applying Article 33 of Law 2859/2000 (VAT Code).
Thus, with the new bill submitted to the Parliament titled “Regulations for the acquisition of state-owned properties, properties of the National Defense Fund, other provisions for state-owned property, and other provisions within the competence of the Ministry of Finance,” and more specifically, with Article 32 of the new bill, the requirement of using the property by the business for at least nine (9) years is eliminated.
This rationalization in the definition of investment goods allows businesses to incur expenses without being time-restricted for the application of the VAT Code provisions.
urpose, and thus, the court rightly recognized the untaxed reserve deduction and its non-taxation.